Telus işçilerinin mücadelesi 114 gündür sürüyor: ‘DİSK’e bağlı Sosyal-İş Sendikası’yla mücadelemizi sürdüreceğiz’

Sendikal hakları için 114 gündür hareket yapan Telus personelleri, basın açıklaması yaparak haklarının geri verilmesini istedi.

Telus emekçisi Hasan Hüseyin Yavuz; maddi imkânsızlıklar, iş kolu değişikliği ve yaşanan öteki sıkıntılara karşın direnişin kararlılıkla sürdüğünü vurguladı. Yavuz, artık uğraşlarına DİSK/Sosyal-İş Sendikası çatısı altında devam edeceklerini duyurdu.

Telus’ta başlayan bu direnişin, Türkiye’deki tüm davet merkezi emekçileri için daha büyük bir dayanışma ve sendikal örgütlenme uğraşına dönüştüğünü belirtti.

Hasan Hüseyin Yavuz tarafından okunan açıklama şu biçimde:

“Bugün Telus direnişimizin 114. günü. Bu 114 günün her bir dakikası, sadece benim için değil, hepimiz için tarih yazan anlara dönüştü. Birinci vakitler burada ne bir çadırımız vardı, ne de bir gölgemiz. Motorumla birlikte yalnız başıma başlamıştım bu uğraşa. Sonra o çadırı kurarken polisler geldi ve “Gezi de bir çadırla başlamıştı” diyerek çadırımızı kurmamıza pürüz olmaya çalıştı. Beğenmediler, korktular. Lakin sonunda gördüğünüz bu çadırı kurduk. Kışın soğuğuna, rüzgarına karşı etrafını sardık, paletlerden oturak yaptık. Bu çadır bizim sığınağımız, bizim barınağımız, bizim direncimiz oldu.

Ben buraya meskenim üzere baktım. Zira bu yer yalnızca bir direniş alanı değildi, tıpkı vakitte inancın, umudun, dayanışmanın beden bulduğu yerdi. Bu direniş, sadece çadırla değil, onun etrafında kenetlenen yüreklerle büyüdü. Şayet eşim Büşra olmasaydı, bu kadar vakittir yanı başımda dimdik durmasaydı, bu direniş bu kadar güçlü olamazdı. Bilenleriniz vardır, iki yaşında bir çocuğum var. Bu direnişi ailemden başka, sevdiklerimden uzak, fakat haklı bir inançla, büyük bir fedakarlıkla sürdürdüm. Zira biliyordum ki, yapılması gereken çaba etmekti. Burada ben ve birçok arkadaşım haklarımızı almak için savaşmak zorunda olduğumuzu tekraren lisana getirdik ve bunu elimizden geldiğince yapmaya çalıştık.

Bu müddet boyunca kimileri benim burada fiyatla durduğumu sanmış olabilir. Lakin herkes bilsin: 114 gündür burada sendikadan tek kuruş almadan, yalnızca emeğime, inancıma ve emekçilerin birliğine güvenerek bu çadırda direndim. Lakin bu yolda yalnız da yürümedim. Dayanışmanın en hoş örneklerini yaşadım, maddi ve manevi olarak yanımda olan tüm dostlara teşekkür ediyorum.

Bugün ise sürdürülemez maddi şartların yanında, sendika ile yaşadığımız uyuşmazlıklar ve iş kolu değişikliği üzere teknik sıkıntılar beni bu direnişi sonlandırma kararı almaya itti. Fakat bu, bir geri çekilme değil, taraf değiştirme. Ben bu uğraşa kendim için değil, sizler için başladım. Buradan çıkar değil, deneyim, umut ve dayanışma mirasıyla ayrılıyorum.

Ve bu uğraş burada bitmiyor. Tam bilakis, artık büyüyor.

Telus’taki bu direniş, o denli bir dehşet saldı ki işverenlerin yüreğine, hakkımız olanı vermemek için iş kolu değişikliğine bile gittiler. Zira biliyorlardı: Şayet bu emekçiler sendikalı olursa, işveren saltanatları yıkılacak. İşte bu yüzden, bu direniş yalnızca bir şirketin değil, bir dalın tüm işverenlerini tir tir titretti. Ve buradan ilan ediyoruz: Telus’ta o denli ya da bu türlü sendika olacak! İşveren, bundan kaçamayacak!

Bizler artık sadece Telus için değil, Türkiye’deki tüm davet merkezi personelleri için yola çıkıyoruz. Telus’ta fitillenen bu gayret ateşi, Türkiye’deki tüm davet merkezlerine yayılacak. Ve bizler tüm davet merkezleri sendikalı olana dek bu çabadan vazgeçmeyeceğiz!

Nasıl ki onlar bizim irademizi yok sayıp iş kolunu değiştirdilerse, biz de onların karşısında bir adım daha büyüyerek, artık ofis iş kolunda DİSK’e bağlı Sosyal-İş Sendikası’yla uğraşımızı sürdüreceğiz. Zira biz inandık, zira biz büyüdük.

Telus Direnişi bize şunu öğretti: Direniş mirasımız, bizi çok daha büyük bir seyahate çıkarıyor. Ve artık buradan tüm davet merkezi işverenlerine sesleniyoruz:

Mücadelemiz başlıyor!

Telus’ta yaktığımız ateşle, tüm davet merkezlerini sendikalı yapana kadar durmayacağız! Gayret bitmez, sadece form değiştirir!

Ve son olarak Telus Direnişi bir kıvılcımdı. Artık yangın vaktidir!

Yaşasın sınıf dayanışması, yaşasın çalışanların birliği!”