Çağrıdan sonra neler yaşayacağız
Abdullah Öcalan’ın daveti, İmralı’da iktidarla yapılan uzun görüşmeler sonrası bir uzlaşı metni olarak görülüyor. Öcalan’ın saptamaları pek çok istikametten olguları içeriyor, o denli ki özerklik, farklı ulus devlet, kültüralist tahliller ve federatif vb üzere seçeneklerin Türkiye’nin gerçeklerinde geçerli olmayacağını vurguluyor. Kürt kimliğinin ve kültürel varlığın bu süreç içinde tanındığını belirterek artık örgütün bir mana buhranı içinde kendini tekrar ettiğini, silahın bırakılması ve feshedilmesi gerektiğini söylüyor.
Öcalan’ın bu noktaya varmasının art planında, Türkiye’nin Ulus devlet olarak varlığını tartışma konusu bile yapmaması ve terörü karşı savaşın PKK’nın Türkiye’de amaca varma yollarının tıkanmış olmasının yattığını da belirtelim.
Öcalan örgüt feshini, gerçek sosyalizmin Rusya’da çöküşüyle de ilişkilendiriyor. Bilindiği üzere PKK Marksist eğilimli olarak kurulmuş ve varlığını sürdürmüştü. Farklı bir nokta da Öcalan’ın TürkKürt kardeşliği ve birliğinin ve ittifakının “kapitalist modernite” ve “hegemonik (dış) güçler”ce parçalanmak istendiğini vurgulamasıdır. Burada kastedilen ABD ve natürel ki Avrupalılardır. Güya burada devletin tartışmada tesirli olmuş üzere.
İKTIDAR IÇIN EN GÜÇLÜ YÖN
“Devlet ve toplumla bütünleşme için kongrenizi toplayın ve karar alın” derken, metinden farklı olarak Sırrı Süreyya Başkan Öcalan’ın farklı bir bildirisini da kelamlı olarak iletti: “Bu perspektifi ortaya koyarken elbet silahların bırakılması ve PKK’nin kendini feshi, demokratik siyaset ve tüzel boyutun tanınmasını gerektirir.”
Burada PKK’lilerin (yurtdışı, hapishane, Kandil) yasal ve tüzel durumlarının da tahlile bağlanması gereği gündeme getiriliyor. Tahminen de bu cümle ana metinde vardı fakat bir önkoşul/ şart olarak görüleceği için metinden çıkartılmış olduğu görülüyor. Ancak bu boyut gündemi meşgul edecek tartışma konusu olacaktır.
Kandil’den birinci açıklama, “silah bırakma şartlarının sağlanması ve siyasi olarak faaliyet imkânı verilmesi durumunda davete uyulacağını istikametinde. Bütün bunlar düzenleyici kuralları gerektiriyor. PKK başkan ve takımları ülkede demokratik çabayı nasıl yapacak? Burada iktidar için en kuvvetli istikamet, metinde “Cumhuriyetin ikinci yüzyılı lakin demokrasiyle taçlandırıldığında kalıcı ve kardeşçe bir sürekliliğe sahip olabilecektir” cümlesidir. AKP giderek otoriterleşen yapısı ile nasıl uzlaşılacaktır… AKP bu açıklama konusunda kapsamlı bir açıklama şimdi yapmamıştır. PKK cephesinde Suriye’de PYD/YPG ile yol ayrımı mı kelam konusu olacak. Suriye ile bütünleşme ve Irak ve Suriye’den Türkiye’ye yönelik rastgele bir silah doğrultmayacaklar mı? Çabuk etmeden… Büyük beklentiler sonra hayal kırıklığı yaratır. Şimdi sürecin seyrine yabancıyız. AKP/MHP ve İmralı ortasında görüşmeler üzerine, seçim sürecinde önümüze konan bu davete karşı, PKK/ Kandil’in hiç acelesinin olmadığını görüyoruz. Öcalan daha evvel de misal açıklama yapmıştı, şimdikinden farkı, Sırrı Süreyya’nın taban not olarak eklediği cümlenin, eskisinde metin içinde bulunmasıdır. Elbet PKK’nin silahları bırakması değerlidir, bunun ne kadar gerçekçi olduğu, AKP/MHP’nin neler planladığı, PKK, DEM, Öcalan’ın “demokratik mücadeleyi” hangi boyutlarıyla düşündüğü, “Kürt meselesi”ne odaklı mı olacağı, yasal ve anayasal değişiklikleri içerip içermediği, bilinmezlikler içinde. Çabuk etmeden izleyelim.
