Cannes Film Festivali’nde Büyük Ödül’ü alan Aydınlık Hayallerimiz gösterime girdi
Hindistan’da Bollywood’un ticari baskısına rağmen 2024’te üç bağımsız bayan sinemacı mucizeler yarattı. Payal Kapadia “Aydınlık Hayallerimiz (All We Imagine As Light), Sandhya Suzi “Santosh”, Shuchi Salati “Girls Will Be Girls” sinemalarıyla Hindistan’da bayanın toplum içindeki yerini farklı bakış açılarıyla anlatan, birbirlerini tamamlayan bağımsız üretimler çekti. Payal Kapadia, feminist toplumsal dramıyla Cannes Sinema Festivali’nde “Büyük Ödül”ü kazandı.
HÜMANİST YAKLAŞIM
Kapadia, Mumbai’de tıpkı hastanede çalışan üç bayanın dramatik hikayelerini optimist, gerçekçi, hassas bir anlatımla betimliyor. Görücü metodu evlenen, kısa bir müddet sonra Almanya’ya çalışmaya giden kocasından iki yıldır haber alamayan düzgünlük meleği, sevecen Prabha daracık konutunu tıpkı hastanede çalışan genç Anu ile paylaşır. Yazgısını değiştirmeye çalışan Anu Müslüman nişanlısı ile ömrün ve cinselliğinin tadını çıkarmaya eforlar.
Prabha geleneklerine göreneklerine o derece bağlıdır ki ona hayran olan Dr. Meenu’nun birlikte olma isteğini geri çevirir. 22 yıldır hap kadar yerde yaşayan Parvaty tapusu olmadığı için rantçı şirketler yüzünden konutundan atılmak üzeredir. “Mumbai’de yalnızca tapun varsa gerçeksin” diyen yorgun Parvaty köyündeki meskenine dönme kararı alır. Kozmopolit halkın çaresizliğini, yoksulluğunu, değişim geçiren bir toplumun sıradışı, şiirsel portresini direktör samimiyetle, hümanist bir yaklaşımla aktarır. Gece, aralıksız yağmurun altında devinen insan selini belgesele yakın bir anlatımla izleriz.
MUMBAİ RUHU
Burası hem düşler hem de yanılsamalar kentidir. Lağım çukurunda yaşasan bile öfkelenmeye hakkın yoktur, buna Mumbai ruhu denir. Sinemanın isminde aydınlık, ışık olsa da sinemacı karanlık bir atmosfer yaratır ancak karamsar olmayı reddeder, aydınlık umutları savunur. Kamera sokaklarda gezinir, karanlık lakin renkli bir atmosfer vardır. Gece adeta özel sırların paylaşıldığı, şiirlerin yazıldığı, hayallerin kurulduğu, uzun mesai sonunda yorgun düşmüş insanların soluk alma vaktidir. Prabha, toplumun ondan beklediği yazgıyı benimsemiştir, Anu düşlediği özgür ömrü gizlice yaşar, Parvaty köyüne dönerek en hakikat kararı alır. Müzik seçimleri Hint müzikallerden, Etiyopyalı feminist bestekar Emahoy Tsegué-Maryam Guèbrou’nun bestelerinden, Topshe’nin elektronik müziğinden oluşur. Kapadia bayan göğsünü, şehvetli öpüşmeleri, bayanın cinsel doyumunu göstererek Hint sinemasının tabularını da yıkar. Üç bayanın hikayesi gelenek göreneklerle çağdaş isteklerin, hasretlerin çatıştığı, ayaklanan, baş kaldıran halkın uzantısıdır. Bu kırılgan, tıpkı vakitte dirençli bayanların gündelik hayatları acılarla, zorluklarla, zarafetle, merhametle doludur.
KİŞİSEL İKİLEMLER
Üç oyuncunun performansları çok gerçekçidir, rol yapmazlar. Her biri karakterine duygusal derinlik, inandırıcılık katar. Kapadia titiz bir dikkatle onların davranışlarını, suskunluklarını, konuşmalarından daha manalı olan söylemediklerini yansıtır. Parvaty’nin deniz kıyısındaki köyü daima devinim içindeki Mumbai’nin zıddıdır. Dingindir, kuş, dalga sesleri duyulur. Üç bayan birlikte güzel bir vakit geçirir, geleceği düşünüp 15 yıl sonra hayatlarının nasıl olacağını hayal eder. Kıyı köyü, bastırılmış hislerini açığa çıkarır; mega kentin kaosunun akabinde kavuşulan sessizlik anları bayanların ferdî ikilemlerinin ayrımına varmalarını sağlar.
